Naarmate de start van de eerste proef naderde, steeg de spanning in de auto naar een hoogtepunt. De voorbereiding was goed, we hadden vertrouwen in de pacenotes, maar er waren ook veel onbekende factoren. De weersverwachting kondigde fikse buien aan en we hadden nog nooit op snelheid in nat weer gereden met deze auto. Het was ook onze eerste stage in het donker. De lampenbar hadden we vooraf als eens gemonteerd en toen leek dat heel veel licht. Maar als je dan op hoge snelheid tussen de bomen zit, dan lijkt dat toch opeens een heel stuk minder! Na de stage valt het op dat de motor erg warm loopt. De reden waarom zal op de service pas blijken: door een kabelbreuk deed de koelvin zijn werk niet, wat ervoor zorgde dat de motor, bij stilstand door gebrek aan luchtstroom snel warm liep.
De tweede proef begon erg hectisch. Er was weinig tijd voor de routesectie er naartoe, waardoor we in tijdnood kwamen om onze gordels en helmen weer tijdig in orde te krijgen. Na ons gepruts in het donker stonden we slechts 10sec voor de startijd dan toch op de startstreep en wisten zodoende ternauwernood een tijdstraf van een minuut te voorkomen. Door de haastige start verliep het eerste deel van de proef erg rommelig. Op een gegeven moment in de stage sloeg Kaj per ongeluk 2 bladzijden tegelijk en klopte de notes niet meer. Dit viel hem meteen op en de fout wordt snel gecorrigeerd. Johan vraagt: "Hoe zeker ben je?". Kaj antwoordt snel "heel zeker!" waarna er direct weer vol doorgetrapt wordt. Na flink gedender door het onverhard dachten we zonder grote problemen aan de finish gekomen te zijn. Op de routesectie naar kp3 begon de auto echter scheef te trekken en even later werd ook de reden duidelijk. We hadden ergens op de proef lek gereden en inmiddels was de band helemaal leeg gelopen. Snel stoppen in een zijstraatje bij een lantaarnpaal en in het licht van onze zaklamp snel het wiel wisselen. Zo konden we onze weg toch weer vervolgen.
Het begin van de 3e proef was even aftasten of er onbalans was in de auto. We stonden op nat-weer banden, maar het reservewiel na kp2 was een droog-weer band. Hoewel het op plaatsten nat was, gaf dat verder geen problemen en konden we de proef goed rijden. Een deel van deze proef loopt door de bebouwde kom van Daarle. Het was mooi om te zien hoe de rallysport hier leeft en dat er ter plekke zoveel fans langs de kant stonden om iedereen aan te moedigen. De enige verrassing van deze proef was de drempel bij het verlaten van Daarle. Deze lag na een langzame bocht en dus hadden we er niet veel van verwacht, maar na een behoorlijke jump trokken we toch vonken bij de harde landing!
De eerste 3 proeven overleefd hebbende worden op de 1e service het wiel met de lekke band vervangen en het probleem met de koelvin opgelost en kunnen we met een sterke auto terug de proeven op.
Het is bijna middernacht. De vroege starters staan alweer veilig in het parc fermé als wij aan de tweede boucle beginnen. De spanning in de auto is inmiddels een beetje gezakt. De kop is eraf en nu rijden we dezelfde drie proeven nog een keer. Het zijn zeker geen makkelijke proeven, maar ons vertrouwen in de notes was terecht gebleken. Het tempo zou dus omhoog moeten kunnen en zo begonnen we ook. Maar toegegeven, echt grenzen verleggen was er nog niet bij. Daarvoor werd onze ambitie teveel getemperd door de vele daken en wielen die uit de sloten om ons heen omhoog staken!
Het grootste deel van de 2e proef liep lekker, maar de nacht van Hellendoorn was nog niet klaar met ons. Op dezelfde bocht als waar we de 1e keer lek hebben gereden is het weer raak. Met een flinke klap op het wiel is de volgende band volledig stuk gereden en rijden we op de velg. Gelukkig ligt deze bocht redelijk kort voor het einde van de stage dus we rijden deze uit en stoppen direct aan het begin van de routesectie om het wiel voor een 2e maal te wisselen.
Nog meer problemen, de krik begeeft het! Terwijl de tijd doortikt proberen we van alles om de auto toch hoog genoeg te krijgen om het reservewiel te kunnen monteren. Het lijkt tevergeefs en uitsluiting komt snel dichterbij. We zijn al te laat, nog een paar minuten en ook onze marge is opgebruikt. Uiteindelijk is het wiel dan toch gewisseld. Tijd om alles netjes op te bergen is er niet meer. Snel wat spul vastbinden en de rest houdt Kaj maar met zijn voeten vast op de volgende proef... als we die nog op tijd halen!
Door de vertraging met de lekke band is onze tijd bijna op. Uitsluiting ligt op de loer, dus haast is geboden. Maar ja, routesecties zijn op de openbare weg, dus sneller mag het toch niet. Midden in de nacht, niemand op de weg en dan gaan ook nog de verkeerslichten bij werkzaamheden op rood! Aaaargh! 2 minuten, dat was de marge die we nog over hadden bij de tijdcontrole. De start was al bijna opgeruimd. "We hadden jullie niet meer verwacht", zei de startofficial. Dat dachten meer mensen! Door de vertraging was er al ruim 10 minuten niemand meer gestart en mensen begonnen te vertrekken. We kwamen onderweg fietsers tegen op de proef, een boze bewoner die ons wilde afremmen en een auto die net de weg op kwam draaien!
Toch moest het grootste moment van deze proef nog komen. Kp Daarle heeft maar één stuk onverhard. Erg smal, dikke bomen langs de weg, en daar was een gat ontstaan dat er tijdens de eerste doorkomst nog niet was. Geheel onverwacht worden we de lucht ingegooid en begint de auto te draaien. Gelukkig raken we niets en weet Johan de auto weer recht te trekken in het spoor. De impact op rechtsvoor was echter groot. Hevige trillingen in het stuur maakte het onmogelijk harder dan zo'n 110km/u te rijden. Het einde van de proef wordt gehaald en de snelheid boeide ons al lang niet meer. De vrijdagavond überhaupt doorkomen was al een prestatie op zich, die vele niet was gelukt! De auto wordt in parc fermé gezet en we zullen morgen op de service gaan zien hoe deze eraan toe is.
Service was pas 's ochtends en het was maar de vraag of het allemaal op te lossen was. Gerbert en Bert werken hard tijdens de service en alles lijkt weer in orde voor een verse start van de zaterdag. Tijdens de 1e proef begint het stuur echter weer kuren te vertonen. Alles voelt goed, zolang je dezelfde kant in stuurt! Bij het wisselen van richting zit er speling op het stuur. Door de trillingen van gisterenavond is het stuurwiel los gaan zitten. Desondanks wordt de proef probleemloos uitgereden.
Ondanks het nog altijd strakke tijdschema, komen we nu wel rustig en goed voorbereid bij de volgende start. Ook het droge, heldere weer helpt een handje mee en zo komen we langzaam maar zeker toch in een wedstrijdritme. Dankzij de beter voorspelbare grip volgt de weg perfect de cadans van de opgelezen pacenotes. De auto wordt meer uitgedaagd en een stevige rem-zone in het onverhard wordt mooi dwars ingezet. Helaas is er door een schakelfoutje onvoldoende tractie om de auto weer recht te trekken en spinnen we. Een nabij paaltje wordt gelukkig net vermeden en met slechts wat tijdverlies kunnen we weer op weg naar de service.
Tegen de tijd dat we op de service aankomen is van het mooie weer niets meer te merken. De regen valt met bakken op de tent waar ons technisch team de auto weer helemaal tiptop maakt. Over de bandenkeus lijkt dus geen twijfel, maar onze regenspotter denkt dat de buien de komende proeven net zullen missen. "Goed, dan gaan we tóch op droog-weer banden."
En inderdaad, op de rit naar het zuiden rijden we het zonnetje weer tegemoet. Beuseberg is een mooie, gevarieerde proef met snelle stukken asfalt en smalle bospaadjes. Nu ook het stuur weer vast zit kunnen we goed gas geven. Ook in het bos houden we het tempo hoog, maar in het losse zand is het moeilijk inschatten wanneer het té hard gaat. Ach, een beetje zandhappen mag! We genieten
Nu we, na een bewogen begin, eindelijk in de flow begonnen te komen, reden we met goede zin richting de volgende proef. Maar Hellendoorn zou Hellendoorn niet zijn als de volgende verrassing niet om de hoek lag. Het is bijna onze starttijd als het plots donker wordt en hard begint te waaien. Hmm, zou dit betekenen dat we toch regen... kletter, kletter! Zelfs stilstaand hebben de ruitenwissers er moeite mee en de troep die uit de bomen waait helpt ook niet mee. Gelukkig hebben we aardige officials bij de start die de ruit nog even voor ons schoonmaken. Officials bedankt!
Onwetend hoe de droog-weerbanden het in de regen doen, wordt het eerste rempunt extra spannend. De eerste bocht is namelijk een slecht zichtbare haaks rechts na een recht stuk van enkele honderden meters. De bocht wordt dan ook voorzichtig benaderd. Het valt mee hoe goed de auto nog remt. Nu willen we ontdekken hoeveel grip er dan werkelijk is, maar deze varieert van bocht tot bocht en dat levert toch enkele verrassingen op. Een paar kilometer verder komt daar nog een extra uitdaging bij. Van het een op het andere moment beslaat het raam volledig en zien we bijna niets meer! Met de blower vol aan en de ramen een stukje open komt het zicht langzaam weer terug. Zo komen we toch weer veilig aan de finish.
Na de ervaring met de hoosbui op Markelo was er geen discussie meer over de bandenkeus. Door de lekke banden van vrijdagavond was het vertrouwen in de regenband niet erg hoog en de grip van de semi-slick was meegevallen. We gingen dus ongeacht de weersverwachting op semi-slicks weg. Ypelo heeft ook veel regen gehad en hoewel we in de zon starten, ligt de proef er vies bij. Het is een proef met veel onverhard en veel wisselingen in ondergrond, wat de uitdaging extra groot maakt. We gaan goed van start maar moeten de proef echter vroegtijdig staken door een rode vlag. Op lage snelheid rijden we naar het einde van de proef, maar zelfs dat valt niet overal mee. Er zijn diepe sporen uitgereden in het losse zand en het kost onze relatief kleine Peugeot, met het open diff, moeite om niet stil te vallen. Dat zal wat worden bij de tweede doorkomst straks als het nóg verder is uitgereden!
Deze wedstrijd is echt niet te vergelijken met ons debuut tijdens de Vechtdal rally vorige keer. We hebben al zóveel meegemaakt deze wedstrijd en het voelt alsof we al aan het aftellen zijn naar het einde. Maar niets is minder waar, want dat 'staartje' dat voor ons ligt is nog altijd langer dan toen onze hele wedstrijd was!
De volgende proef, Hoge Hexel, heeft een heel ander karakter dan de overige proeven. Veel lange halen naar haakse bochten met aan het einde een rondje over de Kaasbunker. Direct na de start duiken we het onverhard in, maar dan: "Kaj, ik hoor je niet!" Johan is vergeten zijn intercom aan te sluiten en het is aan Kaj om deze al stuiterend door het onverhard alsnog in te prikken. Als dat gelukt is wordt het voorval snel vergeten en wordt er weer gas bijgegeven. Op papier is dit niet de mooiste proef, maar het is wel een goede proef om beter te leren wat deze auto kan in de remzones. Op kruispunten kunnen we de auto tot de limiet pushen, om vervolgens bij de eindeweg situaties onszelf te pushen. Je kunt namelijk wel weten hoe laat zo'n auto kan remmen, maar dat doen terwijl je met 150km/u op een eindeweg afkomt... dat is andere koek!
Kp Hellendoorn is een mooie proef. Ze wisselt vaak van karakter, wat het extra uitdagend maakt om snel te zijn. Breed en smal, asfalt, zand en gravel. Van alles wat. Ook het wisselvallige weer blijft een factor. Ypelo had vieze, natte stukken. Hoge Hexel was daarentegen verrassend droog en hier op Hellendoorn wisselen de natte en droge stukken elkaar weer af. We laten ons daar echter niet door verrassen en rijden een nette proef. Als het de volgende keer lukt om tot hier te komen, dan mogen we trots zijn op onszelf. Dan hebben we de Hellendoorn rally getrotseerd! Maar zover is het nog niet. Eerst de lampenbar laten monteren voor de volgende ronde. We gaan weer het donker in!
We keken niet echt uit naar kp14. Hoewel Ypelo een mooie proef is, hadden we bij de vorige doorkomst ook gezien dat dit zonder 4x4 bijna niet te doen was. Het feit dat deze proef geneutraliseerd werd en we niet over de proef hoefden was dan ook meer opluchting dan teleurstelling deze keer.
Hoge Hexel ging vorige keer best goed. Toch gaf ons dat dit keer geen extra vertrouwen. Het verkennen van deze proef was overdag en we hadden ons onvoldoende gerealiseerd dat dit een dusdanig lange wedstrijd was, dat we zaterdag ook weer de duisternis in zouden rijden. Dat leverde best spannende momenten op. Hoge Hexel is de proef met de lange halen en dat betekent hoge snelheden. Niet heel plezant als dan blijkt dat de gekozen herkenningspunten niet binnen de lichtbundel vallen terwijl dat eindeweg bord alle focus krijgt!
Des te verrassender is het als je plotseling dubbel zoveel licht hebt. Die extra set lampen was van een Toyota Yaris die door vertraging nu achter ons gestart was. Met dubbel zoveel vermogen en dubbel het aantal aangedreven wielen kwam die lichtbundel snel dichterbij. We moeten beide half de berm in om naast elkaar te passen, daarna verdwijnen ze ook snel weer uit het zicht en kunnen we weer focussen op ons eigen lichtbundel. Gelukkig waren veel van de herkenningspunten, zoals verkeersborden en straatlantaarns, ook in het donker goed te zien. Maar misschien waren de bochten mét goede herkenningspunten nog wel spannender. De bocht zie je nog steeds niet, maar je weet wel zeker dat de weg daar bijna op is!
De laatste proef. Nog één keer helm op, riemen vast! We zijn moe en moeten onszelf oppeppen om weer helemaal op scherp te staan, want verslappen is geen optie bij deze sport! De auto voor ons staat al in de startblokken als plots de rode vlag uitkomt, de weg is geblokkeerd. Neutralisatie dreigt en hoewel dat enerzijds een aantrekkelijke optie lijkt, past dat niet bij de mindset waar we nu inzitten. We willen er nog én keer goed tegenaan gaan en laten zien dat wij de Hellendoorn rally de baas zijn! Gelukkig was het een kleinigheid en mochten we 10 minuten later toch starten voor de grote finale. Nog én keer vlammen!
De concentratie stijgt terwijl het aftellen begint. Direct vanaf de start wordt er extra hard gepusht terwijl het licht van de koplampen over de weg voor ons danst. Maar met alles wat deze wedstrijd al op ons afgevuurd heeft, hadden we kunnen weten dat het lijstje verrassingen nog niet klaar was... Na een snelle "flauw links into flauw rechts" verwachten we dat het volgende rechte stuk oplicht in onze lichtbundel. In plaats daarvan zien we een politieauto, met zwaailicht en al, recht op ons afrijden! Wat is dit!! We gaan vol in de remmen, maar gaan niet aan de kant. Dit is onze weg! Tja, die wedstrijdspirit is hardnekkig... Wat de agent denkt kan ik alleen maar raden, maar zodra deze uit de weg is wordt er direct weer gas gegeven!
De concentratie is echter gebroken en de flow komt niet meer terug. We hadden verwacht de Yaris hier voor te kunnen blijven, op de kortere, meer technische proef, maar in onze spiegels zien we de koplampen alweer dichterbij komen. Opvallende lichtshows lijkt wel een thema voor deze proef, want niet veel later schijnen onze eigen lampen met een klap niet meer op de weg, maar naar de boomtoppen! Een flink gat in het bospad lanceert de voorkant, maar zodra de achterbumper in het zand hapt klappen we net zo hard weer terug. Gelukkig lag het gat pas laat in de remzone, waardoor onze snelheid al relatief laag was. We weten de auto op de weg te houden en kunnen onze weg vervolgen. De Yaris blijft na dit voorval verassend lang weg, die zijn vast ook geschrokken, maar even later alsnog die Yaris er voorbij laten wringen en dan door naar de finish. Daar moeten we eens diep ademhalen. Wow, wat een afsluiter!
Als de adrenaline en de verbazing van de bizarre laatste proef wat gezakt is komt het besef. We hebben het geflikt! Ondanks alle beproevingen zijn we zonder straftijd, zonder schade en zonder als een oud wijf te rijden, gefinisht. Je zou niet zeggen dat dit pas Kaj's tweede wedstrijd als navigator was. Indrukwekkend hoeveel aandacht er in de notes is gestoken en wat voor invloed dat op de proeven had.
Even later rijden we het centrum van Hellendoorn binnen. De finish is midden in het dorp en hoewel we al ver voor de finish moeten aansluiten staat zelfs hier al een haag van mensen te kijken. Mooi, hoe onze sport hier leeft! De taak van de navigator is echter nog niet voorbij, de tijdkaart blijft heilig tot de laatste tijdcontrole. Kaj stapt uit en spurt naar de tijdcontrole, maar de organisatie heeft het tijdschema losgelaten. Terug bij de auto blijkt het 'zonder schade' stukje toch niet helemaal waar te zijn. Na dat laatste bospad zien zowel de voor- als de achterbumper er wat tweedehands uit, maar dat is voor later zorg.
Bij de finish dreunt de muziek door de straten, maar ook voor ons wordt die even stiller gezet als de microfoon onder de neus wordt gedrukt. Terwijl Johan geïnterviewd wordt verschijnt de cup coördinator bij Kaj aan het raam: "Zal ik je een geheimpje vertellen? Jullie zijn tweede geworden!" Wàààt!? Onze verbazing en vreugde galmt net zo hard door de straten als eerder de muziek deed. Dit hadden we écht niet zien aankomen. Vooraf hadden we gehoopt om goed bij de beste helft te zitten, maar direct de eerste avond was al duidelijk dat uitrijden al uitdaging genoeg was. We hebben hard gewerkt en veel doorzettingsvermogen getoond, maar met de tijden waren we niet bezig. Hoe gaaf is het dan om er op deze manier, met een tweede plek, achter te komen dat je het eigenlijk heel erg goed gedaan hebt. Wat een prachtige beloning!
Alle vermoeidheid lijkt opeens verdwenen op de laatste routesectie terug naar het serviceterrein. We kunnen niet wachten om dit geweldige nieuws met ons team te delen. Zij verdienen deze prijs net zo hard als wij!
